«Νομίζω ότι είμαι για τα δύσκολα. Και όταν πρωτοξεκίνησα, για όλες μου τις μεγάλες σκέψεις, που στο τέλος έφεραν το νησί εκεί που είναι σήμερα και βραβεύεται για διάφορα πράγματα, όλοι προσπαθούσαν να με αποθαρρύνουν. Θα υπενθυμίσω σε κάποιους παλιούς συντρόφους μου και άλλους, πως δεν υπάρχει επανάσταση χωρίς επαναστατική θεωρία. Πρέπει να έχεις μπροστά σου το όραμα», τονίζει ο κ. Μπενέτος Σπύρου.
«Οι νέοι θεσμοί πρέπει να κατοχυρωθούν και να καταξιωθούν στη συνείδηση του κόσμου. Δεν κατοχυρώνονται με το κούνημα της λίστας των έργων. Αυτή τη στιγμή σαν χώρα και σαν Αιγαίο έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας. Δεν ήταν στραβός ο γιαλός. Στραβά αρμενίζουμε».
Ο κ. Μπενέτος Σπύρου υπογραμμίζει ακόμη πως η βιώσιμη ανάπτυξη στηρίζεται πάνω στην ιστορία της παραγωγής κάθε τόπου.
• Είναι δύσκολο για σας να αφήσετε το Δήμο Λειψών μετά από τόσα χρόνια θητείας;
Δεν είναι μια εύκολη απόφαση αυτή. Έχω δώσει τη ζωή μου στους Λειψούς. Δεν το παίζω θύμα. Το 1986 όταν με ρώτησαν πού πάω, με την απόφαση που είχα λάβει, είπα πως έχω κάτι να δώσω στον τόπο μου και δεν θα το χαρίσω σε καμιά «κομματική αλητεία». Αυτό έκανα. Το αν βγήκε κάτι ας το κρίνει η ιστορία. Δεν μετανιώνω. Η σημερινή μου απόφαση είναι δύσκολη. Ελπίζω να μην μετανιώσω δηλαδή να μην με απογοητεύσει μετά.
Δεν με απασχόλησε ποτέ αυτό. Νομίζω ότι είμαι για τα δύσκολα. Και όταν πρωτοξεκίνησα, για όλες μου τις μεγάλες σκέψεις, που στο τέλος έφεραν το νησί εκεί που είναι σήμερα και βραβεύεται για διάφορα πράγματα, όλοι προσπαθούσαν να με αποθαρρύνουν. Μου τόνιζαν πως έλεγα θεωρίες και ότι δεν ήταν υλοποιήσιμα τα σχέδια μου. Τελικά βλέπετε πως υλοποιήθηκαν ουκ ολίγα στο νησί. Θα υπενθυμίσω σε κάποιους παλιούς συντρόφους μου και άλλους, πως δεν υπάρχει επανάσταση χωρίς επαναστατική θεωρία. Πρέπει να έχεις μπροστά σου το όραμα. Από κει και πέρα στην πορεία θα δεις κάποια πράγματα και θα κάνεις διορθωτικές κινήσεις. Δόξα τω Θεώ φαίνεται πως τα πράγματα έχουν πάει καλά για τον τόπο μου.
Το μεγαλύτερο από όλα είναι πως διπλασιάσαμε τον πληθυσμό του νησιού. Ηρθαν για να μείνουν στο νησί νέοι άνθρωποι. Η αύξηση αυτή δεν ήταν μια λογιστική αύξηση. Δεν είναι τυχαίο που έχουν φύγει επτά οκτώ οικογένειες από τη Ρόδο και ήρθαν στους Λειψούς για να εγκατασταθούν γιατί θεωρούν πως εδώ θα περάσουν καλύτερα. Ηρθαν και από την Αθήνα οικογένειες. Έχουμε και ευρωπαίους πολίτες στο νησί μας. Βλέπεις μια κινητικότητα το χειμώνα. Μας έχει αγγίξει η κρίση αλλά την αισθανόμαστε λιγότερο από ό,τι κάπου αλλού. Αυτό μας δίνει χαρά. Εγώ παντρεύτηκα στους Λειψούς και έζησα με την οικογένειά μου στο νησί. Τα παιδιά μου φοίτησαν στα σχολεία του νησιού και εισήχθησαν μετά στο Πανεπιστήμιο. Η εκπαίδευση εδώ είναι σε καλό επίπεδο. Οι Λειψοί έχουν προβληθεί στο εξωτερικό και από ξένα έντυπα. Αν αυτό αν δεν είναι ικανοποίηση τότε τι άλλο μπορεί είναι; Δεν μπήκα στην πολιτική για να πλουτίσω ούτε για να γίνω διαπλεκόμενος. Κρατώ μέσα μου αυτή τη χαρά που είχε η πολιτική. Το αποτέλεσμα με κάνει να νιώθω καλύτερα παρά τις απογοητεύσεις και τις πικρίες. Κρατώ τη χαρά, να κάνω πολιτική.
Αποδοχή υπάρχει. Η επιλογή των ανθρώπων είναι λίγο δύσκολη. Δέχομαι πολλά τηλεφωνήματα. Πρέπει να βρούμε άτομα που είναι ευρύτερα αποδεκτά στην κοινωνία όχι σαν πολιτικές οντότητες. Ο κόσμος θέλει ηθική και πνευματική μορφωτική συγκρότηση και αποτελεσματικότητα στον εργασιακό χώρο. Η αξιολόγηση γίνεται βάσει κάποιων στοιχείων, που ο καθένας θα πρέπει να έχει και να τα επαληθεύει καθημερινά.
Η εικόνα που έχω σχηματίσει είναι σχεδόν αρνητική. Δεν είναι προσωπικές αιχμές. Είναι η λανθασμένη ερμηνεία της πολιτικής που έχουν κάποιοι. Ορισμένοι άνθρωποι έχουν διαπαιδαγωγηθεί με την κρατικίστικη νοοτροπία του εκτελεστή των άνωθεν εντολών. Δεν έγινε κατανοητό πως η αυτοδιοίκηση και ειδικά η περιφερειακή ήταν ένας νέος θεσμός. Οι νέοι θεσμοί πρέπει να κατοχυρωθούν και να καταξιωθούν στη συνείδηση του κόσμου. Δεν κατοχυρώνονται με το κούνημα της λίστας των έργων. Αυτή τη στιγμή σαν χώρα και σαν Αιγαίο έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας. Δεν ήταν στραβός ο γιαλός. Στραβά αρμενίζουμε. Έχω αναφέρει εδώ και χρόνια κάποια πράγματα για τα νησιά, τη βιώσιμη ανάπτυξη και τη νησιωτικότητα. Πρέπει να οικοδομήσουμε κοινωνίες των 365 ημερών. Για όλα αυτά όμως δεν έχει γίνει κάτι. Ελάχιστα έχουν γίνει. Οι περιφέρειες στην Ευρώπη έχουν ένα σημαντικό ρόλο. Αν τις έχουν αποστεωμένες και θεσμικά αυτό έγινε συνειδητά. Δεν είδα όμως πολιτική σύγκρουση των περιφερειών με το κράτος. Για το λόγο αυτό έχω αναφέρει πως κάποιοι ήταν κακοί διαχειριστές ενός καταρρέοντος πολιτικού συστήματος.
Δεν θα είναι δύσκολη μόνο για το δεύτερο βαθμό της τοπικής αυτοδιοίκησης αλλά και για τον πρώτο. Κάποιοι όμως θα πρέπει να αντιδράσουν. Αυτοί θα πρέπει να πληρούν κάποια στοιχεία δηλαδή να έχουν συγκρότηση ιδεολογική, εμπειρία, ήθος και να έχουν στρατηγικό όραμα για τη χώρα αυτή. Είμαστε το πιο συγκεντρωτικό κράτος στην Ευρώπη. Εδώ και 15 χρόνια που δεν ψήφιζα τον ιδεολογικό και πολιτικό μου πρώην χώρο έλεγα στους συμπατριώτες μου να μην στηρίζουν τα δύο μεγάλα κόμματα. Πρέπει να διαμορφωθούν συμφωνίες και συμμαχίες στο πολιτικό κεντρικό σκηνικό.
Και τι θα πρέπει να κάνουμε, να καταθέσουμε τα όπλα; Εκεί είναι η οργή μου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αυτός είναι ο λόγος που είπα ότι χάθηκε ο αυτοδιοικητικός ρόλος της. Σε αυτό το κράτος που δίνει πράγματα με το σταγονόμετρο, όχι γιατί δεν μπορεί, ισχύει με τον πιο άσχημο τρόπο το γεγονός ότι η υποανάπτυξη είναι αποτέλεσμα της εξάρτησης της περιφέρειας από το κέντρο. Το κέντρο όμως σου δίνει τόσο όσο χρειάζεται για να μην του αμφισβητείς την εξουσία. Τότε, όπως είχα πει κάποτε ή παίρνεις το 45αρι σου και αρχίζεις και καθαρίζεις μόνος σου ή έχεις πεθάνει. Μου το χρέωσαν αρνητικά τότε με την ιστορία με το Γιωτόπουλο.
Δέσμευση είναι όλα αυτά που έχω αναφέρει. Δέσμευση είναι η ιστορία μου και η πολιτική μου διαδρομή. Το αποτέλεσμα είναι στους Λειψούς. Νομίζετε πως η απόφασή μου να χαλάσω την ησυχία μου και να μπω μπροστά, να ηγηθώ ενός τέτοιου ψηφοδελτίου, ήταν εύκολη; Νιώθω δυνατές τις δυνάμεις μου, γνωρίζω όσο κανείς το Αιγαίο και τα ιδιαίτερα προβλήματα των νησιών του και νιώθω πειραγμένος και θιγμένος από τον τρόπο που μας αντιμετωπίζουν κεντρικά. Το πρώτο και σημαντικό πρόβλημα είναι οι θαλάσσιες συγκοινωνίες. Μετά από πολλές διαβουλεύσεις φθάσαμε στο περιβόητο μεταφορικό ισοδύναμο που κάποιοι το εκφύλισαν. Έπρεπε να κατοχυρωθούν πρώτα κάποια πράγματα.